Ο Τ. Μάγερ με διεισδυτικότητα και χιούμορ, με βαθιά επιστημονική γνώση της πολιτικής και του θεάτρου, αναλύει στο βιβλίο του το γεγονός ότι όλο και περισσότερο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αντί να υπηρετούν την αποτελεσματικότερη προώθηση των στόχων της πολιτικής, την υποτάσσουν. Αντί η πολιτική να κάνει χρήση των τεχνολογικά αναπτυγμένων μορφών επικοινωνίας, κινδυνεύει να αποικιοποιηθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να αλλοιωθούν οι προτεραιότητές της. Ο συγγραφέας αναλύει γιατί είναι άλλο πράγμα να σκηνοθετεί κανείς τον επιτυχή τρόπο διάδοσης και προώθησης των οραμάτων και άλλο να ανάγει σε όραμα της πολιτικής την πετυχημένη σκηνοθεσία των μέσων.

Το μέσο δεν είναι μόνο εξουσία για αυτούς που πραγματικά το ελέγχουν, υποστηρίζει ο Τ. Μάγερ, αλλά και παραγωγός θεατρικής αυταπάτης εξουσίας. Ο πολιτικός νιώθει ότι εξουσιάζει ένα θέμα που δεν γνωρίζει. Από την άλλη, το μέσο προσπαθεί να παρουσιάζει το (πολιτικό) έργο που έχει στήσει ο σκηνοθέτης ως την ίδια την πραγματικότητα. Ως αυτό να μην είναι μια επιλεγμένη και μονομερής απεικόνιση ή σχολιασμός της πραγματικότητας, αλλά μια αυθεντική επανάληψή της. Παρ\' όλες τις συστηματικές κριτικές αναλύσεις και παρατηρήσεις του, ο συγγραφέας είναι αισιόδοξος. Πιστεύει τελικά ότι η πολιτική μπορεί να υποτάξει στις ανάγκες της τα μέσα και τις εικόνες που προσφέρουν τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.